അച്ഛനെയും കൊണ്ട് ഡോക്ടറെ കാണാന് ചെന്നതാണ് . നല്ല തിരക്കുണ്ട് .
അച്ഛന് നില്ക്കാന് പോലും വയ്യ. എല്ലാ കസേരകളിലും രോഗികളാണ് .
കൂടെ വന്നവര് നില്ക്കുന്നു . ആരോടും എണീക്കാന് പറയാന് പറ്റില്ല.
പെട്ടെന്നാണ് അത് ശ്രദ്ധയില് പെട്ടത് . നല്ല ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു
ചെറുപ്പക്കാരന് കസേരയില് ഇരുന്നു ഫോണ് ചെയ്യുന്ന തിരക്കില് ആണ് .
ഞങ്ങളെ കണ്ടിട്ടും അയാള് അതെ ഇരിപ്പ് തുടര്ന്നു . അച്ഛന് എന്റെ
കയ്യില് പിടിച്ച് ഒരുവിധം നില്ക്കുകയാണ് . ഞാന് അയാളുടെ
മുഖത്തേക്ക് നോക്കി . ഒന്ന് എണീറ്റ് സീറ്റ് കൊടുക്കാമോ എന്ന
ഭാവത്തില് . പക്ഷെ അയാള് അത് കണ്ടതായി ഭാവിച്ചില്ല .
എനിക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യവും ഒപ്പം വിഷമവും തോന്നി .
ഇന്നത്തെ ചെറുപ്പക്കാരില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള മൂല്യച്യുതി ഓര്ത്തു.
പ്രായമായിട്ടുള്ള ഒരാളുടെ ഈ അവസ്ഥ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാന്
എങ്ങിനെ കഴിയുന്നു .സില്ക്ക് ഷര്ട്ടും രണ്ടു മൊബൈലും കയ്യില്
ഒരു ബ്രെസലെട്ടും ഒക്കെ ആയിട്ടുള്ള ആ ഇരിപ്പ് എനിക്ക് തീരെ
ഇഷ്ടമായില്ല .
അകത്തു വല്ല കസേരയും ഒഴിവുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി.
അവിടെയും ഇതേ അവസ്ഥ തന്നെ . ഒരു കസേരയില് ഒരു മെഡിക്കല്
രെപ്രസേന്റെടിവ് ഇരിക്കുന്നു . അയാളോട് കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്
സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞു തന്നു . അച്ഛനെ അതില് ഇരുത്തി . അപ്പോഴും മനസ്സില് മറ്റേ
ആളോടുള്ള ദേഷ്യം കുറയുന്നില്ല. ഞാന് പുറത്തു വന്നു നിന്നു .അവസാനത്തെ
ടോക്കണ് ആണ് .സമയമുണ്ട് . ഞാന് വീണ്ടും അയാളെ തന്നെ
ശ്രദ്ധിച്ചു . ഫോണില് സംസരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.എനിക്കെന്തോ
അയാളുടെ രീതി ഇഷ്ടമായില്ല. അയാളുടെ ഭാര്യ അടുത്ത് തന്നെ നില്ക്കുന്നുണ്ട് .
അവരുടെ ടോക്കണ് കഴിഞ്ഞ് അടുത്തതാണ് ഞങ്ങളുടെ. അകത്തു സീറ്റ്
ഉണ്ട് എന്ന് കണ്ടപ്പോള് അയാള് അവിടെ നിന്ന് എണീറ്റു . പെട്ടെന്ന് എന്റെ
മനസ്സില് ഒരു വെള്ളിടി വീണു. അയാളുടെ ഒരു കാലിനു സ്വാധീനം ഇല്ല.
ഭാര്യടെ കൈ പിടിച്ചു അയാള് അകത്തേക്ക് കയറുന്നത് കണ്ടപ്പോള് ഞാന്
സകല ദൈവങ്ങളോടും ക്ഷമ ചോദിച്ചു. ഒന്നും അറിയാതെ ഞാന് എന്തെല്ലാമോ
ആലോചിച്ചു പോയതിനു.
ഞാനും അകത്തേക്ക് കയറി. അച്ഛന് തീരെ വയ്യ. അടുത്ത നമ്പര്
വിളിച്ചപ്പോള് അയാള് ഞങ്ങളോട് പൊയ്ക്കോളാന് പറഞ്ഞു. ഇത് എന്നെ
കൂടുതല് തളര്ത്തി. ഇത്ര നല്ല മനസ്സുള്ള ഒരാളെ ഞാന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചല്ലോ
എന്നോര്ത്ത് .
അച്ഛന് നില്ക്കാന് പോലും വയ്യ. എല്ലാ കസേരകളിലും രോഗികളാണ് .
കൂടെ വന്നവര് നില്ക്കുന്നു . ആരോടും എണീക്കാന് പറയാന് പറ്റില്ല.
പെട്ടെന്നാണ് അത് ശ്രദ്ധയില് പെട്ടത് . നല്ല ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു
ചെറുപ്പക്കാരന് കസേരയില് ഇരുന്നു ഫോണ് ചെയ്യുന്ന തിരക്കില് ആണ് .
ഞങ്ങളെ കണ്ടിട്ടും അയാള് അതെ ഇരിപ്പ് തുടര്ന്നു . അച്ഛന് എന്റെ
കയ്യില് പിടിച്ച് ഒരുവിധം നില്ക്കുകയാണ് . ഞാന് അയാളുടെ
മുഖത്തേക്ക് നോക്കി . ഒന്ന് എണീറ്റ് സീറ്റ് കൊടുക്കാമോ എന്ന
ഭാവത്തില് . പക്ഷെ അയാള് അത് കണ്ടതായി ഭാവിച്ചില്ല .
എനിക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യവും ഒപ്പം വിഷമവും തോന്നി .
ഇന്നത്തെ ചെറുപ്പക്കാരില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള മൂല്യച്യുതി ഓര്ത്തു.
പ്രായമായിട്ടുള്ള ഒരാളുടെ ഈ അവസ്ഥ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാന്
എങ്ങിനെ കഴിയുന്നു .സില്ക്ക് ഷര്ട്ടും രണ്ടു മൊബൈലും കയ്യില്
ഒരു ബ്രെസലെട്ടും ഒക്കെ ആയിട്ടുള്ള ആ ഇരിപ്പ് എനിക്ക് തീരെ
ഇഷ്ടമായില്ല .
അകത്തു വല്ല കസേരയും ഒഴിവുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി.
അവിടെയും ഇതേ അവസ്ഥ തന്നെ . ഒരു കസേരയില് ഒരു മെഡിക്കല്
രെപ്രസേന്റെടിവ് ഇരിക്കുന്നു . അയാളോട് കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്
സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞു തന്നു . അച്ഛനെ അതില് ഇരുത്തി . അപ്പോഴും മനസ്സില് മറ്റേ
ആളോടുള്ള ദേഷ്യം കുറയുന്നില്ല. ഞാന് പുറത്തു വന്നു നിന്നു .അവസാനത്തെ
ടോക്കണ് ആണ് .സമയമുണ്ട് . ഞാന് വീണ്ടും അയാളെ തന്നെ
ശ്രദ്ധിച്ചു . ഫോണില് സംസരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.എനിക്കെന്തോ
അയാളുടെ രീതി ഇഷ്ടമായില്ല. അയാളുടെ ഭാര്യ അടുത്ത് തന്നെ നില്ക്കുന്നുണ്ട് .
അവരുടെ ടോക്കണ് കഴിഞ്ഞ് അടുത്തതാണ് ഞങ്ങളുടെ. അകത്തു സീറ്റ്
ഉണ്ട് എന്ന് കണ്ടപ്പോള് അയാള് അവിടെ നിന്ന് എണീറ്റു . പെട്ടെന്ന് എന്റെ
മനസ്സില് ഒരു വെള്ളിടി വീണു. അയാളുടെ ഒരു കാലിനു സ്വാധീനം ഇല്ല.
ഭാര്യടെ കൈ പിടിച്ചു അയാള് അകത്തേക്ക് കയറുന്നത് കണ്ടപ്പോള് ഞാന്
സകല ദൈവങ്ങളോടും ക്ഷമ ചോദിച്ചു. ഒന്നും അറിയാതെ ഞാന് എന്തെല്ലാമോ
ആലോചിച്ചു പോയതിനു.
ഞാനും അകത്തേക്ക് കയറി. അച്ഛന് തീരെ വയ്യ. അടുത്ത നമ്പര്
വിളിച്ചപ്പോള് അയാള് ഞങ്ങളോട് പൊയ്ക്കോളാന് പറഞ്ഞു. ഇത് എന്നെ
കൂടുതല് തളര്ത്തി. ഇത്ര നല്ല മനസ്സുള്ള ഒരാളെ ഞാന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചല്ലോ
എന്നോര്ത്ത് .
